Analysis of the validity of sharia trick, with emphasis on a legal case

Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor, Faculty of Law and Political Sciences, University of Tehran, Iran

2 MA student of private law, University of Judicial Sciences and Administrative Services, Tehran, Iran

Abstract

“Sharia tricks” are solutions that, according to general rules the parties of contract are allowed to use them, but, as the parties’ purpose is to abscond from religious and legal prohibitions and restrictions, there are disagreements about its validity in the Islamic jurisprudence. Some jurists referring to principle of correctness believe on legitimacy of using it. In contrast, some believe that sharia trick is invalid. The most significant reason for those who believe in its invalidity is the obscenity of violation of lawgiver's purpose. The purpose of lawgiver in banning usury is oppression or other kinds of corruption in it. By changing the title and at the same time allowing such corruption, the purpose would be violated which is reprehensible and in fact, the lawgiver dos not commit it. In the Iranian legal system also similar contrasts are visible. A unanimous approach could not be inferred from civil code. However, it seems that the issue should be solved regarding to general principles. The adopted approach in this article is emphasizing on real intention for creating contract. As a result, it should be considered that in spite of applying Sharia trick whether the two contracting parties have a serious intention to deal or not. The negative answer to this question, means nothing but contract's invalidity. In this article, by introducing a case study, apart from the theoretical discussion in this regard, an attempt is made to imagine the judicial procedure approach.

Keywords

References

  • اخوان‌فرد، مسعود و همکاران(1392)، «مقایسه تقلب نسبت به قانون و حیل شرعیه درحقوق خصوصی»، پژوهشنامه ‌حقوق ‌اسلامی، ش2، ص212-181.
  • اردبیلی، احمد بن‌ محمد(1403ق)، مجمع الفائدة ‌و البرهان فی ‌شرح ‌إرشاد الأذهان‌، چ1، قم: انتشارات‌اسلامى.
  • امامی، سید حسن(بی‌تا)، حقوق‌ مدنی، ج1و3، تهران: انتشارات‌اسلامیه.
  • ایازی، محمد علی(1386)، ملاکات ‌احکام ‌و شیوه‌های ‌استنکاف‌آن‌ها، چ1، قم: پژوهشگاه ‌علوم و فرهنگ اسلامی.
  • بروجردی طباطبایی، سید حسین‌(1429ق)، جامع ‌أحادیث ‌الشیعة‌، ج18، چ1، تهران: فرهنگ ‌سبز.
  • بیگدلی، سعید و اعظم مالکی(1391)، «جایگاه اراده ظاهری و باطنی در فقه‌وحقوق موضوعه»، مجله حقوقی ‌دادگستری، ش80، ص117-87.
  • جعفری لنگرودی، محمد جعفر(1391)، مجموعه‌ محشی‌قانون ‌مدنی، چ4، تهران: انتشارات‌ گنج ‌دانش.
  • ــــــــــــــــــــــــــ(1392)، تأثیر اراده در حقوق مدنی، چ3، تهران: انتشارات گنج دانش.
  • ــــــــــــــــــــــــــ(1398)، تاریخ حقوق ایران، چ1، تهران: انتشارات گنج دانش.
  • حسینی زبیدی، محمد مرتضی(1414ق)، تاج العروس من جواهر القاموس، ج14، چ1، بیروت: دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع.
  • حلی، حسن ‌بن ‌یوسف(1414ه.ق)، تذکرۀ ‌الفقها، ج10 و 12، چ1، قم: موسسه‌آل‌بیت‌:.
  • خمینی، سید روح ‌الله الموسوی(1421ق)، البیع، ج2، تهران: موسسه ‌تنظیم ‌و نشرآثار امام‌خمینی9.
  • ــــــــــــــــــــــــــ(بی‌تا)، تحریر الوسیله، ج1، قم: موسسه ‌مطبوعاتی ‌دار العلم.
  • ــــــــــــــــــــــــــ(1425ق)، تحریر الوسیله، ترجمه علی اسلامی، ج2، چ21، قم: دفتر انتشارات ‌اسلامی.
  • دهخدا، علی‌اکبر(1377)، لغت‌نامه، ج6، چ2، تهران: مؤسسه ‌انتشارات‌ و چاپ‌ دانشگاه‌تهران.
  • راغب ‌اصفهانی، ابی‌القاسم حسین ‌بن ‌محمد(1412ق)، مفردات ‌الفاظ قرآن، لبنان/ سوریه: دار العلم.
  • سعیدی، سید محسن(1385)، «دفاع از مبنای امام خمینی9 در حیل ربا»، مجله فقه اهل بیت:، ش47، ص178-151.
  • شریف‌ مرتضی، علی‌بن‌حسین‌(1417ق)، المسائل‌ الناصریات، تهران: رابطة ‌الثقافة و العلاقات ‌الإسلامیة.
  • شهیدی، مهدی(1394)، اصول ‌قراردادها و تعهدات، چ6، تهران: انتشارات ‌مجد.
  • صدوق ‌قمی، محمد بن ‌علی ‌بن ‌بابویه(1413ق)، من لایحضره ‌الفقیه، ج3، چ2، قم: دفتر انتشارات ‌اسلامى.
  • طریحی، فخرالدین(1416)، مجمع البحرین، ج5، چ3، تهران: کتابفروشی مرتضوی.
  • طوسی، ابو جعفر محمد بن ‌حسن(1387)، المبسوط ‌فی ‌فقه‌ الامامیه، ج5، چ3، تهران: المکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة.
  • عاملی، زین‌الدین ‌بن ‌علی(1410ق)، الروضۀ ‌البهیۀ ‌فی ‌شرح ‌اللمعۀ ‌الدمشقیۀ، قم: کتابفروشی ‌داوری.
  • عاملی، زین‌الدین‌ بن‌ علی(1413ق)، مسالک‌ الافهام الی‌تنقیح ‌شرائع ‌الاسلام، قم: موسسسه معارف ‌اسلامی.
  • عبدالرحمان، محمود(بی‌تا)، معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهیه، ج1، قاهره: دار الفضیلۀ.
  • علی اکبریان، حسنعلی(1394)، «بررسی اختلاف در تعمیم دلیل به حکمت حکم»، مجله کاوشی نو در فقه اسلامی، سال 21، ش1، ص92-77.
  • علیدوست، ابوالقاسم(1395)، فقه‌ و عقل، چ8، تهران: پژوهشگاه‌ فرهنگ و اندیشه‌اسلامی.
  • غزالی، ابوحامد محمد(1417ق)، المستفی فی علم الاصول، بیروت: دارالکتب العلمیه.
  • قاروبی، شیخ‌حسن(1395)، النضید، ج18، قم: نشر عالمه.
  • کاتوزیان، ناصر(1393)، عقود معین، ج4، چ10، تهران: انتشارات ‌گنج‌ دانش.
  • ـــــــــــــ(1394)، عقود معین، ج4، چ8، تهران: شرکت‌ سهامی‌ انتشار.
  • ـــــــــــــ(1395)، عقود معین، ج1، چ14، تهران: شرکت ‌سهامی ‌انتشار.
  • ـــــــــــــ(1396)، قانون مدنی در نظم حقوقی‌ کنونی، چ54، تهران: نشر میزان.
  • ـــــــــــــ(1396)، قواعد عمومی ‌قراردادها، ج2، چ1، تهران: انتشارات ‌گنج ‌دانش.
  • کلینی، محمد بن ‌یعقوب(1407ق)، الکافی، ج2‌و5، چ4، تهران: دارالکتب ‌الاسلامی.
  • گرامی، محمد علی(1385)، «نگاهی نو به ملاک حرمت ربا»، مجله فقه و حقوق، س3، ش11، ص38-9.
  • مجلسی، محمد باقر(1404ق)، مرآة ‌العقول فی ‌شرح‌ أخبار آل‌الرسول:‌، ج10، چ2، تهران: دارالکتب‌الإسلامیه.
  • مسجد سرائی، حمید و همکاران(1397)، «بازخوانی و نقد ادله اختصاص حق شفعه به بیع»، مجله فقه و مبانی حقوق اسلامی، س51، ش2، ص495-475.
  • مطهری، مرتضی(1377)، مسئله ‌ربا، چ7، تهران: انتشارات ‌صدرا.
  • مکارم شیرازی، ناصر(1380)، بررسی طرق‌ فرار از ربا، قم: مدرسۀ ‌الامام علی‌ابن‌ابی‌طالب7.
  • نجفی، محمد حسین(1404ق)، جواهر الکلام فی‌ شرایع‌ الاسلام، چ7، بیروت: دار إحیاء ‌التراث ‌العربی.‌
  • نودهی، محسن(1387)، «رهیافتی به سوی تبیین عقلانی حیله‌های ربا»، مجله دین و اقتصاد، س2، ش7و8، ص64-51.

Files

Share

How to cite

Statistics