نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی
نویسندگان
1 مدرس سطح عالی حوزه علمیه خراسان ، مدرس دانشگاه شهید مطهری، مشهد، ایران. مدرس جامعه المصطفی العالمیه، واحد مشهد، ایران.
2 مدرس سطح عالی حوزه علمیه خراسان
3 دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
بحث از ملاک تعیین میزان دیه منافع مانند بینایی و شنوایی و چگونگی استناد جنایت به جانی از زمان فقیهان گذشته مانند شیخ طوسی و حلبی مطرح بوده است. سوال اساسی نوشتار حاضر این است که از نگاه فقه امامیه با چه ملاکی باید میزان دیه منافع را ارزیابی نمود؟ در آرای برخی فقیهان و قانون مجازات اسلامی این مسأله با مساله‌ی چگونگی استناد جنایت به جانی مخلوط شده است. این پژوهش با تحلیل و بررسی آرای فقیهان و مواردی از قانون مجازات اسلامی در ابتدا این دو مسأله را از یکدیگر تفکیک نموده است و سپس متمرکز بر این مسأله شده است که ملاک صحیح تعیین میزان دیه چه چیزی باید باشد؟ آن چه به عنوان ملاک ارزیابی در مرحله اول و غیر مقام ضرورت باید مورد استفاده قرار گیرد، ابزاری است که دقیق‌ترین تشخیص را داشته باشد و استفاده از ابزار ضعیف‌تر مجاز نمی‌باشد. چگونگی استناد جنایت به جانی مسأله‌ای دیگر است که از طریق علم قاضی و همچنین راه‌های معتبر شرعی مانند قسامه و بینه قابل اثبات است. ضروری است بر این اساس، به قانون نیز این دو مساله پیشنهاد داده شود.
کلیدواژه‌ها [English]
)